روایتی از امام صادق (علیه السلام)

قَالَ الصَّادِقُ مَطْلُوبَاتُ النَّاسِ فِی الدُّنْیَا الْفَانِیَهِ أَرْبَعَهٌ الْغِنَى وَ الدَّعَهُ وَ قِلَّهُ الِاهْتِمَامِ وَ الْعِزُّ فَأَمَّا الْغِنَى فَمَوْجُودٌ فِی الْقَنَاعَهِ فَمَنْ طَلَبَهُ فِی کَثْرَهِ الْمَالِ لَمْ یَجِدْهُ وَ أَمَّا الدَّعَهُ فَمَوْجُودٌ فِی خِفَّهِ الْمَحْمِلِ فَمَنْ طَلَبَهَا فِی ثِقَلِهِ لَمْ یَجِدْهَا وَ أَمَّا قِلَّهُ الِاهْتِمَامِ فَمَوْجُودَهٌ فِی قِلَّهِ الشُّغُلِ فَمَنْ طَلَبَهَا مَعَ کَثْرَتِهِ لَمْ یَجِدْهَا وَ أَمَّا الْعِزُّ فَمَوْجُودٌ فِی خِدْمَهِ الْخَالِقِ فَمَنْ طَلَبَهُ فِی خِدْمَهِ الْمَخْلُوقِ لَمْ یَجِدْه‏.

امام صادق فرمود: منظور مردم در این دنیای فانی چهار چیز است: بی نیازی، آسایش، فراغت خاطر، عزت، بی نیازی در قناعت است هر کس آن را در مال بسیار بجوید، نخواهد یافت، آسایش در سبک باریست هر کس بار خود را سنگین کند آن را نیابد، فراغت خاطر در کمی مشاغل است هر کس در کثرت مشاغل آن را بجوید نیابد، عزت در فرمان برداری خداست هر کس از راه خدمت مردم آن را بجوید نیابد.

ماندهٔ بابا- سروده وحشی بافقی

نمیدانم چرا این روزها خیلی زیاد به یاد این شعر می افتم:

زیباتر آنچه مانده ز بابا از آن تو                  بد ای برادر از من و اعلا از آن تو

این تاس خالی از من و آن کوزه‌ای که بود   پارینه پر ز شهد مصفا از آن تو

یابوی ریسمان گسل میخ کن ز من           مهمیز کله تیز مطلا از آن تو

آن دیگ لب شکستهٔ صابون پزی ز من       آن چمچهٔ هریسه و حلوا از آن تو

این غوچ شاخ کج که زند شاخ، از آن من   غوغای جنگ غوچ و تماشا از آن تو

این استر چموش لگد زن ازآن من            آن گربهٔ مصاحب بابا از آن تو

از صحن خانه تا به لب بام از آن من        از بام خانه تا به ثریا از آن تو

روحت شاد وحشی!